Met.Porannego Kręgu

         

 

  

 

Poranny Krąg jest metodą, którą określamy jako polisensoryczną, obejmującą swym zasięgiem wszystkie zmysły: dotyk, słuch, wzrok, słuch, smak i węch. Przedstawione w niej oddziaływania mają pobudzać zmysły w sposób odmienny dla każdej pory roku, aby podkreślać zmiany zachodzące w przyrodzie. Otaczający nas świat jest źródłem zróżnicowanych bodźców a pora roku kojarzy się z kolorem, smakiem, obrazem, zapachem itp. Metoda Porannego Kręgu przypisuje każdej z pór roku inną symbolikę, narzuca kolor, żywioł, smak, zapach, bodźce wzrokowe, słuchowe. Wielostronne pobudzanie zmysłów jest najlepszym sposobem przekazywania informacji o tym co znajduje się wokół nas otacza, a najlepszymi pomocami dydaktycznymi są te zaczerpnięte z przyrody.

Najważniejszym celem porannego kręgu jest spotkanie przyjemne
i satysfakcjonujące. Ze strony osoby prowadzącej ważne jest, aby był w dobrym nastawieniu psychicznym do dziecka. Ma to znaczenie kiedy wchodzi w bliski kontakt fizyczny
z dzieckiem, kiedy zaczyna dotykać jego ręki, masować, śpiewać piosenkę, wymawiać imię dziecka. Ważny jest ton głosu, mowa ciała, bo dzięki odpowiedniemu nastawieniu możemy uzyskać atmosferę zaufania i bezpieczeństwa. Znaczenie w tworzeniu atmosfery mają również kolory. Przy zaburzeniach mózgowo-organicznych kolory czerwony i żółty działają na aktywowanie się uczuć, błękitny i zielony zapewniają koncentrację, równowagę a biały spokój i nudę.[1]

 

Wiosną dominującym kolorem jest zielony,  który ma sprawić wrażenie siły tworzenia, wzrostu i dorastania. Żywiołem wiosny jest ziemia, która swoją zdecydowaną barwą, specyficzny zapachem i  strukturą, wilgotnością i temperaturą dostarcza dziecku złożonych doznań dotykowych. Dzieci niepełnosprawne rzadko mają możliwość obcować z tym żywiołem, dlatego jest to cenne przeżycie. Smakiem, którym zapoznajemy dzieci wiosną jest cytryna posypana cukrem, a zapach to cytrynowy, który działa antyseptycznie, pobudza apetyt i ożywia. Zapach eksponujemy wcierając dzieciom w ręce oliwkę podczas masażu, lub zapalając świecę zapachową. Serwujemy również dzieciom doznania muzyczne przy pomocy zabaw z bębnem, który jest najlepszym źródłem bodźców dźwiękowo-wibracyjnych. Stymulacja barwą odbywa się poprzez zmianę całego wnętrza pomieszczenia, w którym prowadzimy zajęcia. Barwa każdej pory roku decyduje o wystroju pomieszczenia odpowiednio dobranymi kolorystycznie tkaninami.

Latem oddziałujemy kolorem czerwonym, który silnie pobudza i ożywia. Ogień jest żywiołem lata. Ma w sobie olbrzymią moc przykuwania uwagi. Nawet dzieci, które nie potrafią na niczym zatrzymać wzroku, reagują na ogień wyjątkowym skupieniem. Ogień dostarcza im wielu wrażeń. Świeci, porusza się i zmienia swój kształt, grzeje. Wymowne w tej metodzie jest podkreślanie panowania nad ogniem poprzez gaszenie palącej się świeczki końcem zajęć. Do stymulacji zmysłu smaku smakujemy konfitury z wiśni. Wrażeń muzycznych dostarcza nam grzechotka, a zapachowych zapach róż. Ponadto wpływamy poprzez wystrój sali w kolorze czerwonym. Oświetlenie, przedmioty które kojarzą nam się z latem: piasek, muszle, kamyki, woda, słońce, ciepło, kwiaty, trawa itp.

 

Do jesieni należy kolor żółty. Symbolizuje spadające z drzew liście, dojrzałe owoce. Kolor żółty jest kojarzony z radością życia i rozpoczynającym się dniem. Wzmacnia wolę życia, przekazuje ciepło serca i wesołość. Żywiołem jesieni jest powietrze. Taki przeszywający wiatr odczuwany jest na całym ciele i powoduje znieruchomienie dla niektórych dzieci jest nowym rzadkim doświadczeniem. Zmysł smaku stymulujemy  miodem i kremem orzechowym poznając lub już utrwalając smak słodki. Wrażeń muzycznych dostarczają dzwonki rurowe a zapachowych lawenda.  Dodatkowo wpływamy wystrojem sali z przewagą barwy żółtej, i tym wszystkim co kojarzy nam się z jesienią: kasztany, żołędzie, jarzębina, jesienne liście, dary jesieni z ogrodu, lampiony z dyni itp. 
           Zimą demonstrujemy kolor biały. Symbolizuje biel śniegu, światło, promieniuje, uspakaja i rozjaśnia. Do zimy należy też błękit. Kojarzy się z głębią i dalą nieba lub wody, jest kolorem ciszy i spokoju. Przypomina zimny chłód. Zimowym żywiołem jest woda. Pobudza aktywność ruchową i wokalizację. Dostarcza miłych i delikatnych wrażeń dotykowych. Woda szumi i pluska, łatwo poddaje się aktywności dziecka. Wystarczy niewielki ruch, aby zafalowała i poruszyła pływające zabawki. Ten żywioł najsilniej polisensorycznie działa na zmysły, a przy okazji kształtuje doznania termiczne. Smak i węch pobudzamy miętą, a słuch trójkątem lub dzwonkami. Pamiętamy o kształtowaniu doznań percepcyjnych poprzez wystrój sali, która ma symbolizować zimę.